Voor zover wij weten, verandert de waarheid niet naar ons perspectief. Onze zintuigen nemen soms gebeurtenissen eerder waar en geven dit -passend op onze gevoelens- een vorm. Dit ervaren wij als waarheid. De kern hiervan is echter als volgt: wanneer iets op het punt staat vanuit het niet-waarneembare over te gaan naar het waarneembare, kan de mens soms aanvoelen dat het staat te gebeuren.
Dit gebeurt niet omdat de persoon dat aanvoelt, maar de persoon voelt het omdat het gaat gebeuren. Bijvoorbeeld iemand voelt dat het zal gaan regenen nog voordat het regent, dit gevoel heeft echter geen invloed op de regen. Hij kan enkel voorspellen dat het zal regenen vanwege de verschijnselen.
Er is een gezegde dat luidt: “Een persoon die goed denkt, ontmoet het goede; een persoon die slecht denkt, ontmoet het slechte.” De wijsheid hierachter is dat men beweegt naar zijn neiging.
Een persoon met een positieve neiging kent ook positieve gedachten, want hij beweegt vanuit dit principe; dus zal hij ook het goede ontmoeten. Zelfs wanneer hij kwellende gebeurtenissen waarneemt, zal hij proberen dit als iets goeds te zien en zal van zijn leven genieten. Daarentegen zal een persoon met een negatieve neiging het slechte ontmoeten. Deze perspectieven veranderen de waarheid echter niet.
Als we deze gedachte loslaten op de waarheid, zal deze ‘aangekleed’ worden met het perspectief dat men hanteert. Zelfs in de meest lastige gevallen zal een persoon die de Barmhartigheid van Allah daarin ziet, dit als iets moois ervaren. Want achter iedere tegenspoed schuilt de Barmhartigheid van Allah. Zij die dit niet inzien, kunnen zelfs van de mooiste dingen niet genieten. Want zij zullen naar hetgeen staren dat mooier is en geen genoegen nemen met hetgeen zij hebben. Zij zullen klagen in plaats van dank tonen en zullen hierdoor leven in kwelling.
De islam raadt ons aan om naar de zegeningen te kijken die men heeft en naar hen die in ergere omstandigheden leven dan te kijken naar hen die beter zijn of het beter hebben.
