De Koran is gezonden naar profeet Mohammed en de taal die hij sprak was Arabisch. Als de Koran in een andere taal geschreven zou worden, zou de boodschapper van Allah dit niet begrijpen en zou hij zijn taak als boodschapper niet kunnen volbrengen. Volgende verzen verhelderen dit onderwerp:

“En Wij hebben geen boodschapper gestuurd, behalve met de tong (d.w.z. de taal) van zijn volk, opdat hij (de boodschap) aan hen duidelijk maakt (…).” 1

“En als Wij deze Koran in een niet-Arabische taal hadden neer gezonden, dan hadden zij zeker gezegd: “Waren de Verzen ervan maar uiteengezet (in onze taal). (En dit Boek is) in een niet-Arabische taal (geopenbaard), (terwijl degene) aan (wie het geopenbaard is) een Arabier (is).” 2

Net zoals andere heilige geschriften, was de Koran naar een bepaald gebied gezonden. Het is tegen de wetten van Allah in om een geschrift in alle talen naar alle volkeren te zenden. Net zoals het Oude Testament in de taal van de joden (Hebreeuws) is geschreven, is de Koran in de taal van het Arabische volk geschreven. 

Wat de Koran onderscheidt van andere heilige geschriften is de expressiviteit en de bewoording. Omdat de eerste lezers van de Koran de buitengewone welbespraaktheid en uitzonderlijke zeggingskracht konden begrijpen, heeft de Arabische taal door de eeuwen heen een diepgang, uitgebreidheid en omvangrijkheid in de welspraak bereikt. In deze context waren de Arabieren voorbereid als een ongeletterd volk dat niet kon lezen en schrijven, waardoor ze genoodzaakt waren om historische gebeurtenissen in hun geheugens te graveren. 

Om hun geschiedenis in hun geheugens te graveren, was het noodzakelijk voor hen om gebruik te maken van stijlfiguren zoals allegorieën3, metaforen4, asyndetische5 vergelijkingen en metonymieën6. Dit systeem heeft ervoor gezorgd dat de dichtkunst en welbespraaktheid over de gehele mensheid bij de Arabieren een uniek hoogtepunt had bereikt. Bijgevolg begrepen de Arabieren dat de Koran een bovenmenselijk woord is. Dit is ook de reden geweest waarom honderdduizend mensen gingen knielen voor de zeggingskracht van de Koran. De overgrote meerderheid kon de unieke stijl van de Koran niet weerstaan en bekeerde zich tot de islam. Zelfs degenen die om politieke, sociale, culturele of economische redenen hun oren voor de waarheid gesloten hadden, hebben uiteindelijk de schoonheid van deze unieke stijl toegegeven. 

Een van de wijsheden waarom de Koran in het Arabisch is geschreven, is de bijzondere positie van de Arabische taal. Deze taal bezit de capaciteit om de wijze, spirituele en linguïstische wonderen van de Koran uit te drukken. Omdat de Koran een universele openbaring is en de gehele mensheid aanspreekt tot aan de Dag des Oordeels, is de taalfunctie van groot belang. Het Arabisch is een zeer brede taal waarmee je met enkel een woord naar verschillende betekenissen kunt verwijzen en dus met weinig woorden veel kunt uitdrukken. Het bezit de zeer fijne en esthetische kunst van taal waarmee allerlei verschillende schrijfstijlen weergegeven kunnen worden. Dit heeft de Arabische taal tot een waardige status gebracht om de taal van de wereldboodschap te worden, aldus de Koran.

Ten slotte dient men niet te vergeten dat in welke taal de Koran ook geschreven zou zijn, dezelfde vraag gesteld zou worden. Echter is het noodzakelijk dat een openbaring in een taal geschreven wordt die door de mensen in dat gebied gesproken wordt.


 


 

 

Bronnen, noten en referenties

  1. De Heilige Koran, Ibrahim (de Profeet Abraham) 14/4.
  2. De Heilige Koran, Fussilat (Duidelijk Uitgelegd) 41/44.
  3. Verhaal of afbeelding waarin abstracte begrippen worden voorgesteld als personen.
  4. Beeldspraak gebaseerd op vergelijking, waarbij een woord in een niet-letterlijke betekenis wordt gebruikt.
  5. Vorm van beeldspraak waarbij het object en het beeld zonder het verbindingswoord (sydeton) ‘als’ naast elkaar worden geplaatst.
  6. Is een bepaalde stijlfiguur waarbij je niet rechtstreeks zegt wat je bedoelt, maar een woord gebruikt dat daarmee te maken heeft.