Tijdens de verspreiding van de islam op het Arabische schiereiland, heerste er een aantal gewoontes uit de tijd der onwetendheid dat grote invloed had op de mensen. De islam heeft een aantal hiervan opgeheven en een aantal werden gematigd. Het trouwen van een man met een onbeperkt aantal vrouwen is enkel één van de regels die gematigd werd.
Voor de komst van de islam konden de mannen op het Arabische schiereiland trouwen met zoveel vrouwen als ze maar wensten. De Koran heeft dus een begrenzing gebracht aan deze gewoonte uit de tijd der onwetendheid. Deze verklaart dat een man maximaal met vier vrouwen mag trouwen. De Heer der Waarheid verkondigt in de Koran:
“(…) Maar als jullie vrezen niet rechtvaardig te zijn, trouw dan slechts een of wat jullie rechterhand bezit (d.w.z. de slavinnen) (…).”1
Polygamie is een huwelijksvorm waarbij een persoon tegelijkertijd getrouwd is met twee of meer personen. De Koran heeft polygamie dus niet vastgesteld, maar slechts het onbegrensde aantal beperkt tot vier. Hoewel de islam polygamie toestaat, raadt het aan om te trouwen met één vrouw. De wijsheid achter de toestemming tot polygamie werd gezien als een morele en sociale noodzaak.
In de islam is de man verplicht om al zijn vrouwen rechtvaardig te behandelen. Ondanks dat er nadruk gelegd wordt op het rechtvaardig behandelen van al zijn vrouwen, wordt de aandacht getrokken naar de praktische onmogelijkheid ervan met het volgende vers:
“En jullie zullen nooit in staat zijn om de vrouwen (geheel) rechtvaardig te behandelen, ook al zouden jullie daarover waken (…).”2
De reden waarom Allah in een vers rechtvaardigheid beveelt en in een ander vers uitlegt dat een man niet in staat is om absolute rechtvaardigheid tussen zijn vrouwen te kunnen handhaven, is om aan te duiden dat een man slechts met één vrouw hoort te trouwen zolang het niet noodzakelijk is.
